Soms zijn er van die bands die helemaal ondergewaardeerd worden en waar haast niemand van afweet. Excretion is er zo eentje. In het midden van de jaren negentig, toen melodieuze Gothenburg death metal hoogtij vierde, brachten ze slechts één album uit. “Voice of harmony” is persoonlijk voor mij een van de weinige platen die de tand des tijd heeft doorstaan. Niet In Flames, niet At the Gates en ook niet Dark Tranquillity, om maar wat te noemen. Maar wel het onbekende Excretion! Na wat zoekwerk op Facebook kwam ik drummer Tommy Ottemark tegen die mijn vragen doorspeelde aan de bezieler van Excretion destijds: gitarist Anders Hanser. Nostalgie! (fLP)

Wanneer is Excretion ermee begonnen en wanneer hebben jullie er destijds het bijltje bij neergelegd? En nog belangrijker: waarom?

Het begin

Ik denk dat we ermee begonnen zijn in 1990-1991. De band bestond toen uit Danne op zang, Anders en Stolle (Christoffer) op gitaar en Tommy op drums. Die periode hadden we geen bassist. Alle vier gingen we naar dezelfde school en we speelden ook allen in hetzelfde voetbal team. We merkten op dat een speler van het team een “Leprosy” T-shirt van Death droeg. Hij was van een ander deel van Salem, een wijk ten zuiden van Stockholm – Dus veel wisten we niet over hem, behalve dat hij uit het juiste hout gebouwd was, afgaande op zijn T-shirt. In feite was dat het belangrijkste om deel uit te maken van de band, want geen van ons kon echt zijn instrument fatsoenlijk bespelen. We vroegen zelfs niet eens aan Thomas of hij kon spelen, haha… Zorgeloze tijden! Alvorens we van start gingen, had Danne al een naam voor de groep. Hij had besloten dat het Atrocious zou worden. Na een tijdje veranderden we de naam. En ook Excretion was het idee van Danne. Er gebeurde vanalles en nog wat in een zeer korte periode. Danne “kapte” met de band en Thomas nam zijn rol over. De enigste reden waarom Danne stopte, was omdat hij zijn haar geknipt had. Maar ik denk ook dat we verschillende doelen voor ogen hadden, dus zijn ontslag zou sowieso wel vallen. Het was enkel maar een kwestie van tijd.

De demo’s

In maart 1992 gingen we naar de studio voor de allereerste keer en namen er onze demo “Behold the light” op. Het was rechttoe-rechtaan death metal, maar uiteraard met enkele melodieuze gedeeltes. Zes maanden later stapten we de Sunlight Studio binnen voor onze tweede demo; “Dream of blood”. Ondertussen konden we onze instrumenten al wat beter beheersen en dat leidde tot ietswat meer complexe songs. Ons handelsmerk werd snel duidelijk: stukken grind gemengd met melodische passages. Ook voor de derde demo deden we beroep op de diensten van de Sunlight Studio. Op “Suicidal silence” gebruikten we geen digitale drums, maar wel echte live drums en absoluut geen typische Sunlight gitaar sound. Destijds waren er enorm veel bands die er demo’s opnamen en ook allemaal hetzelfde klonken. Saai! We wilden wat anders proberen en het resulteerde in een zuiverder geluid. Dat paste beter bij de arrangementen van onze songs.

De full length

Na de derde demo voelden we dat de tijd rijp was een platencontract te scoren. Het jaar voordien deden we een kleine trip naar Gothenburg om er te spelen met onze maten van Stigmata en wat andere Gothenburg bands. Iedereen daar kende elkaar en het duurde dan ook niet lang alvorens de “Suicidal silence” demo in de handen kwam van de mannen van Wrong Again Records. In 1994 kregen we dan ook eindelijk een deal van twee albums. Het opnameproces werd voltrokken in maart 1995 in studio Berno in Malmö. Het waren twee intense weken! De helft van “Voice of harmony” waren nummers van de laatste demo en de andere helft betrof nieuwe liederen. We sliepen zelfs op de vloer, wachtend om op te staan en opnieuw op te nemen. Dat deed ons echt denken aan andere dingen en niet alleen onze eigen muziek. Toen alles uiteindelijk in kannen en kruiken was, hadden we geen fut meer om een fatsoenlijke mix te verzorgen. Je kon het niemand kwalijk nemen, maar heel wat stresserende beslissingen werden genomen.

Het einde

“Voice of harmony” kwam uit in de herfst van 1995 en de reacties waren gemengd. Wel ja, dat was wat het label zei. Ze hadden destijds was problemen met Spiritual Beggars en er gebeurde niets echt meer. Er werd ons verteld dat een kleine tour in het vooruitzicht was, maar dat bleken dan alleen maar loze beloftes te zijn. Als band waren we ondertussen was uit elkaar gegroeid met elk een ander doel . We hadden niet meer samen gespeeld voor een tamelijk lange periode. Meestal was het enkel Tommy en ik. Soms kwam Stolle repeteren, maar Thomas zagen we nooit (enfin ja, dat is wat ik me herinner). Tussen de derde demo en ons debuut gingen we meer en meer onze eigen weg en hadden een verschillende visie op muziek. We testten een nieuwe zanger en stuurden wat repetitieopnames naar het label. Ze hadden zich wellicht verschrokken, al zeiden ze dat het oké was, maar of dat echt zo was… De muziek was een pak melodieuzer en soms zelf thrashy. Nadien hoorden we niks meer van hun en dat zegt genoeg. Excretion kapte ermee in 1996.

Wat spoken jullie heren tegenwoordig uit? Nog steeds actief in de scene?
We zijn niet meer actief in de death metalscene als je dat bedoelt. Stolle en ik speelden wel nog in de rockband Devil tussen 1996 en 2000. Een verschil in visie deed ook deze band de das om. Tommy en ik lopen wel met de idee rond wat op poten te zetten in de nabije toekomst. Time will tell…

Zijn er dingen m.b.t. Excretion die je anders gedaan zou hebben?
Zeker en vast! Heel wat was voor verbetering vatbaar. Ik had zoveel muziek gereed voor Excretion, maar ik denk niet dat de rest van de band dat zou zien zitten. Ik denk dat alles een beetje te snel ging. We waren nog maar een 4-5 jaren actief en muzikaal maakten we teveel progressie in zo’n korte tijd. Het waren ook mijn beslissingen en mijn doel. Helaas denk ik dat niet iedereen dezelfde visie als mij deelde.

“Voice of harmony” kwam uit in 1995 en vandaag nog steekt hij met kop en schouders uit boven de meeste melodieuze death metalreleases. Wat denk je nu over het album, 17 jaren later?
Inderdaad! Maar ik heb niet echt geluisterd naar zo gezegde melodieuze death metalbands sinds de jaren negentig, dus ik kan er maar weinig over zeggen. Ik denk echter dat de mensen destijds nog niet echt klaar waren voor zo’n muzikale mix. Het is nog steeds en taboe om bepaalde dingen te doen als je een death metalband bent en toen zeker. Ik ben echt trots op het album. Er zijn wel wat foutjes in de productie geslopen, maar er was ook nog geen sprake van Pro Tools. Alles moest gebeuren in haast één take, wat niet zo evident was wetende dat de nummers een 8-9 minuten duurden.

Wat hadden jullie met rood? Jullie drie demo cassetten waren rood, evenals de jewel case van “Voice of harmony”.
Bloed is rood, meer moet je er niet achter zoeken, denk ik.

Commercieel gezien, was “Voice of harmony” een success?
Zoals ik al eerder zei; we hebben er nooit veel over gehoord. Ik denk dat de CD meer succes heeft tegenwoordig dan destijds. Maar niet in die mate dat er een re-release is gekomen, maar sinds jij en vele anderen naar het album vragen, moet er toch wat de deur uit geraakt zijn (ADDERGEBROED: trotse eigenaar en destijds gekocht toen hij uitkwam). Op de verzamelmarkt is er vraag naar, dus zowel ja als neen zijn een passend antwoord op deze vraag.

Hebben jullie nog ergens onuitgebracht materiaal dat ergens stof ligt te verzamelen?
Enkel wat repetities zonder zang.

Speelde Excretion vaak live? Ik denk nooit ergens een Europese tour met Excretion op de affiche gezien te hebben.
In de beginperiode deden we veel shows. Maar sinds de demo’s kwamen, stonden we steeds minder en minder op de planken. Na het album hebben we niet meer opgetreden.

Hoe kijk je terug op de beginperiode van de “Gothenburg” death metal, die nadien ook langzaam verdween.
We werden vaak vergeleken met de Gothenburg scene. Dat was iets wat we absoluut niet in gedachten hadden, maar doordat onze muziek vele melodieuze stukken had, kregen we dat label. We waren een band van de Salem death metalscene. Niet Gothenburg en niet Stockholm!

De laatste: wat was jouw meest memorabele moment met Excretion?
Dat moet onze eerste repetitie in 1990 geweest zijn. Thomas had net zijn basgitaar gekocht en kwam naar mijn ouders hun kelder (waar we repeteerden) met zijn jonger broer zijn kinderwagen. En daar lag zijn splinternieuwe basgitaar in een plastieken zak. Misschien was dat niet het meest memorabele moment, maar wel het eerste dat in me opkwam.